ciągnąć się za kimś

См. также в других словарях:

• wlec się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być wleczonym po powierzchni czegoś; ciągnąć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pasek od płaszcza wlecze ci się po ziemi. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szarpać się – szarpnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mocować się z czymś (z kimś) gwałtownie, zwykle w celu wydostania się, wyrwania się skądś; szamotać się, wyrywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ryby szarpią się w sieci. Szarpnął się w …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• włóczyć — ndk VIb, włóczyćczę, włóczyćczysz, włócz, włóczyćczył, włóczyćczony 1. «ciągnąć, ciągać coś po płaszczyźnie; wlec» Koń włóczył uprząż po ziemi. ◊ Ledwie włóczyć nogami «będąc bardzo zmęczonym, z trudem chodzić, z trudem poruszać nogami» ◊ Włóczyć …   Słownik języka polskiego

• prowadzić — ndk VIa, prowadzićdzę, prowadzićdzisz, prowadzićwadź, prowadzićdził, prowadzićdzony 1. «wieść kogoś, coś do jakiegoś miejsca, do celu; przeprowadzać kogoś, kto nie zna drogi albo sam iść nie może, wskazywać komuś drogę» Prowadzić dziecko za rękę …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• wodzić — ndk VIa, wodzićdzę, wodzićdzisz, wódź, wodzićdził, wodzićdzony 1. «idąc prowadzić kogoś w różne miejsca, być czyimś przewodnikiem» Wodziła gości po całym mieście. Wodziła nas od sklepu do sklepu. Wszędzie wodziła ze sobą dziecko. ◊ Wodzić rej… …   Słownik języka polskiego

• strona — 1. Brać, wziąć, trzymać czyjąś stronę; być, stać, stawać po czyjejś stronie «być czyimś stronnikiem, być zwolennikiem kogoś lub czegoś; solidaryzować się z kimś, popierać kogoś»: Jadzia trzyma jej stronę, Gąbiński – Szczęsnego i tak się… …   Słownik frazeologiczny

• rozciągnąć — dk Va, rozciągnąćnę, rozciągnąćniesz, rozciągnąćnij, rozciągnąćnął, rozciągnąćnęła, rozciągnąćnęli, rozciągnąćnięty, rozciągnąćnąwszy rozciągać ndk I, rozciągnąćam, rozciągnąćasz, rozciągnąćają, rozciągnąćaj, rozciągnąćał, rozciągnąćany 1.… …   Słownik języka polskiego

• wyciągnąć — dk Va, wyciągnąćnę, wyciągnąćniesz, wyciągnąćnij, wyciągnąćnął, wyciągnąćnęła, wyciągnąćnęli, wyciągnąćnięty, wyciągnąćnąwszy wyciągać ndk I, wyciągnąćam, wyciągnąćasz, wyciągnąćają, wyciągnąćaj, wyciągnąćał, wyciągnąćany 1. «ciągnąc wyjąć,… …   Słownik języka polskiego

• przebiec — + rzad. przebiegnąć dk Vc, przebiecbiegnę, przebiecbiegniesz, przebiecbiegnij, przebiecbiegł, przebiecbiegła, przebiecbiegli przebiegać ndk I, przebiecam, przebiecasz, przebiecają, przebiecaj, przebiecał 1. «biegnąc przenieść się z miejsca na… …   Słownik języka polskiego